Hay... Ang pangit kasi ng mga bagay, mga tao at mga pangyayaring nag-uugnay sa atin, pero kahit naman siguro naging maayos ang mga iyon, wala pa ring kasiguruhan.
Wala naman akong inaasahan na mangyari sa pagitan nating dalawa. Basta masaya ako kapag nakakausap at nakakasama kita. Iyong mga ikinasasama ng loob ko, nalilimutan ko kapag ikaw ang kausap ko. Napapangiti mo ako kahit na pagod at nalulungkot ako.
Hindi mo ako pinipilit maging isang taong ayoko naman maging. Kunsabagay, wala ka naman talagang karapatan na gawin iyon. Sino ka nga ba kasi sa buhay ko?
Natutuwa ako kapag kausap kita. Halos sa lahat ng pagkakataon may maisasagot sa mga sinasabi ko, at sa mga pagkakataong wala naman, alam mo kung saan ako ituturo.
Marami akong gustong sabihin sa'yo. Marami rin akong gustong itanong. Kaya lang natatakot ako sa maaring maging sagot mo. Hahayaan ko na lang muna siguro na ganito. Balang-araw, magkakaroon rin ako ng lakas ng loob na itanong ang mga gusto kong itanong at sabihin ang iba pang bagay na gusto kong sabihin. Basta ngayon, nagpapasalamat ako na narito ka sa buhay ko.
No comments:
Post a Comment